Door de verschillende beweging van de planeten om de zon is de plaats waar we ze aan de hemel zien steeds verschillend. Jupiter heeft 12 jaar en Saturnus 30 jaar nodig om een omwenteling rond de zon te maken. Door die steeds verschillende plaats waar we ze zien kan het voorkomen dat we Jupiter en Saturnus soms dicht bij elkaar te zien staan. In werkelijkheid is de afstand tussen die twee dan nog steeds erg groot. Dit verschijnsel (dat we een conjunctie of samenstand noemen) doet zich met Jupiter en Saturnus maar sporadisch voor.

Ook in 2020 hebben we nog steeds het nadeel dat de buitenplaneten zoals Mars, Jupiter en Saturnus in de zomer zichtbaar zijn. Dat betekend dat ze altijd laag aan de horizon te vinden zijn wat tot gevolg heeft dat de seeing vrijwel altijd erg ongunstig zal zijn. Bij hoge uitzondering kan je meemaken dat ondanks de lage stand de seeing toch verrassend goed is. Er zijn sites waarin de te verwachten kwaliteit van de seeing wordt aangegeven zoals b.v. meteoblue.com . Mijn ervaring met die verwachtingen is dat het heel dikwijls niet met de werkelijkheid overeenkomen.

Een zeer goede methode van scherpstellen van een kijker is het gebruik van het Bahtinovmasker. Bij een goed vormgeven masker is het zelfs mogelijk de invloed van de seeing op de scherpstelling zichtbaar te maken. Hier filmpjes van het Bahtinovpatroon.

Capelle op 30 dec 2019 om 23.10 uur. De declinatiehoogte 77° .
Kijker; C9,25 met 6,3 reducer + Asi 294mc. Belichtingstijd per beeldje 1/100 sec. Opname 30 fps.
klik op de foto om filmpje te starten