Men spreekt over smalbandfotografie als gefotografeerd wordt door een filter dat alleen een bepaalde heel specifieke kleur doorlaat. De kleuren waar het hierover gaat zijn de kleuren van gassen die licht uitzenden. Het blijkt dat dit uitgezonden licht een zeer scherpbegrensde kleur heeft en dat die kleur bepaald wordt door welk gas het betreft. Men spreekt dan over de spectraallijnen van het betreffende gas. Belangrijk in deze is het licht van waterstof ( H-alpha en H-beta), van zuurstof (O-3) en zwavel ( S-2). Waterstof komt het meeste voor in de ruimte en daardoor is de donkerrode kleur van H-alpha de meest voorkomende kleur. Door het gebruik van een filter dat alleen deze kleur doorlaat kan bij een veel minder donkere hemel b.v. bij maanlicht toch de zwakke nevels die dit licht uitzenden worden gefotografeerd omdat het filter al het andere licht niet zal doorgelaten. Hierdoor wordt de tijd dat je op deze manier zwakke objecten en nevels kunt fotograferen enorm uitgebreid. Een DSLR (Digitale Singel Lens Reflexcamera) is een z.g. – one shot color camera- waarmee aangeven wordt dat een enkele opname al een kleurbeeld oplevert. Door de techniek die dit mogelijk maakt (gebruik van de Bayer kleurfilter matrix) wordt vrij algemeen gedacht dat een DSLR niet geschikt is om smalbandfotografie mee te bedrijven. Maar zijn de argumenten die daarvoor worden aangedragen steekhoudend?
Een antwoord op de vraag is in deze presentatie te zien ( downloaden kost even tijd dus graag even geduld).
Smalbandfotografie met een DSLR