Sommigen vinden ze mooi maar andere hebben er een hekel aan. Ik heb het hier over de spikes die soms op astrofoto’s te zien zijn. Spikes zijn de lichtstralen die schijnbaar uit de heldere steren tevoorschijn komen. Deze spikes onstaan als gefotografeerd wordt met een kijker waarin een secondaire spiegel via een spider ( het ophangsysteem van deze secundaire spiegel) in de lichtweg van de kijker is geplaatst. Ik zelf hoor bij de categorie die deze spikes liever kwijt dan rijk zijn want mijn simpel uitganspunt is dat sterren geen stekels hebben.
Als je bij gebruik van de klassieke rechte spider de vraag stelt wat de mogelijkheden zijn om de spikes minder storend te maken zal je dikwijls horen dat je moet zorgen dat de vanen van de spider zo dun mogelijk zijn. Want dikke vanen is de duivel verzoeken als je streeft naar zo onopvallende mogelijke spikes. Dit idee wordt breed gedragen in ons astrowereldje. Zelf heb ik moeite om daarin mee te gaan. Daar de spikes veroorzaakt worden door het licht dat door de randen van de vanen wordt afgebogen zie ik niet direct in waarom er verschil is tussen dikke of dunne vanen want er blijven steeds maar twee randen in het spel. Als je op het web gaat zoeken naar informatie over deze materie kom je meestal terecht op beschrijvingen vol met grote formules waarin je heel gauw het spoor bijster raakt en uiteindelijk niet veel wijzer wordt. Blijf over als je toch zeker wil weten hoe het uiteindelijk zit om dit proefondervindelijk uit te zoeken.
Klik HIER en er wordt een presentatie gestart waar ik de experimenten op dit gebied nader toelicht.